Comtois

Ten gatunek roboczego konia górskiego był hodowany we Francji od wieków, a dziś można go spotkać na Masywie Centralnym. Już w 1544 r. został użyty do poprawienia koni w Burgogne, ale sławę zdobył jako koń wojskowy. Ludwik XIV używał tej rasy jako koni kawaleryjskich i w artylerii. Odbyły też podróż do Rosji wraz z wojskami Napoleona. Od XIX w. Comtois nie jest rasą czystą. Do krzyżowania użyto perszerona, anglonormanda i bulona, ale bez pozytywnego rezultatu. Na początku tego wieku hodowcy odkryli, że użycie do krzyżówek małego górskiego ardena daje lepse wyniki, dostarczając silniejszych koni. Jest to koń aktywny, mocny, długowieczny i łatwo się uczący. Używany jest do pracy w lasach albo w winnicach oraz do ciągnięcia sań w górskich uzdrowiskach. Comtois jest ceniony także poza granicami Francji i został wyeksportowany do Afryki Północnej. Podobnie ja inne francuskie rasy ciężkich koni jest hodowany na mięso. Typowa dla tego konia kwadratowa głowa z żywymi oczyma. Uszy są małe i ruchliwe, szyja prosta i muskularna. Kłąb jest wyrazisty, a klatka piersiowa głęboka i szeroka. Grzbiet jest prosty, a zad okrągły i szeroki. Koń rasy Comtois ma mocne nogi, z dobrymi nadpęcinami. Kopyta także ma mocne pokryte niezbyt obfitymi szczotkami.
Cechy:
Wysokość: 150-160 cm
Maść: gniada, kasztanowata
Pochodzenie: Francja (Jura)