Te ciężkie konie są nazywane TPR, co jest skrótem od Tiro Pesante Rapido i po włosku znaczy „szybki koń pociągowy”. Rasa powstała w połowie XIX w., kiedy użyto krwi koni arabskich, pełnej krwi angielskiej i Hackneya w celu wyhodowania szybszych klaczy. W XX w. najważniejszym dodatkiem obcej krwi była krew bretona, do którego koń włoski stał się bardzo podobny. Głównym centrum hodowli były równiny i wzgórza wokół Werony, Padwy, Vicenzy, Wenecji, Treviso i Udine. Rasa włoskiego ciężkiego konia pociągowego była ważna dla włoskich farmerów z powodu rozmiarów, łagodności, siły i szybkości, dziś jednak została całkowicie wyparta przez traktory. Spada liczba koni tej rasy (obecnie żyje ok. 1000 klaczy zarodowych) i teraz hoduje się je głównie na mięso. Włoski koń pociągowy ma stosunkowo małą głowę, ale delikatną i elegancką, osadzoną na krótkiej szyi zaopatrzonej w grzebień. Tułów jest szeroki i głęboki, a zad zaokrąglony i mocno umięśniony. Dobrze umięśnione, o owalnych kopytach nogi mają niewielkie szczotki.
Cechy:
Wysokość: 152-163 cm
Maść: najczęściej ciemny kasztanowata z płową grzywą i płowym ogonem, ale także kasztanowata i dereszowata.
Pochodzenie: Włochy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz