Historia
Nazwa rasy pochodzi od niewielkiej wsi Lipizza na Słowenii, gdzie już w XVI wieku wyhodowano te wspaniałe, szlachetne konie. Konie lipicańskie powstały na bazie koni rasy Karter – starej rasy słynącej z wytrzymałości, siły i prędkości. Krzyżowano je z najwspanialszymi przedstawicielami rasy hiszpańskiej i neapolitańskiej, sprowadzano też do tego celu konie z duńskiej stadniny dworskiej Fredeiksborg i niemieckiej Lippe-Buckeburg. Na początku XVIII wieku rozpoczęto też dolew czystej krwi arabskiej.
W 1735 roku założono w Wiedniu Hiszpańską Szkołę Jazdy. Do dziś wspaniałe, siwe konie lipicańskie są tam hodowane i szkolone według ostrych, rygorystycznych kanonów klasycznej szkoły jazdy.
Wygląd
Konie lipicańskie osiągają od 155 do 158 cm w kłębie. Ich sylwetka jest zwarta, muskularna, z mocnym, bardzo muskularnym zadem. Głowa jest mocna, pięknie ukształtowana, o lekko wypukłym profilu, szyja długa, smukła, muskularna, wygięta w piękny łuk. Łopatki są skośne, kości mocne, krok elastyczny.
Do końca ubiegłego stulecia konie lipicańskie występowały w niemal wszystkich typach umaszczenia. Obecnie najbardziej pożądana jest maść siwa. Źrebaki przychodzą na świat kare lub skarogniade, dopiero w wieku siedmiu do dziesięciu lat uzyskują siwomleczną maść. Niewielka część koni nie wybarwia się i na zawsze już pozostaje kara.
[edytuj]
Charakter
Konie lipicańskie to wrażliwe, pełne temperamentu zwierzęta. Nauka zajmuje im nieco więcej czasu niż innym rasom, ale efekty są znacznie bardziej spektakularne. Lipicany to konie łagodne, posłuszne, bardzo pracowite i przyjaźnie nastawione. Bardzo przywiązują się do opiekuna, są wierne i lojalne. Cechuje je inteligencja i wytrwałość. Są też wyjątkowo długowieczne – często dożywają 30 lat, niemal do końca życia zachowując temperament i wspaniałą prezencję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz