Tennessee Walking Horse

Tennesse Walking Horse
Ponad sto lat temu, w Tennessee, powstała niepowtarzalna rasa - Tennessee Walking Horse.
Pierwotni osadnicy tego regionu, przybyli z Wirginii, Caroliny i innych bliskich regionów, sprowadzili ze sobą 5 różnych ras: konie wszechstronne (wierzchowe), morgany, Gorącokrwiste, Kanadyjskie i Narrangansett Pacers. Poprzez skrzyżowanie cech tych koni, które pochodziły z najlepszych hodowli, powstał koń Tennessee Walkers, który posiada cechy odróżniające go od innych ras.
Ich najbardziej charakterystyczna cechą jest ich szybki i równy kłus - jednak nie jest to zwykły kłus, ani żaden inny chód, który możemy zobaczyć u innych koni. Jest to chód dziedziczny, którego nie można nauczyć wykonywać konia, który nie posiadł go wraz z narodzinami. Jest to czterotaktowy sposób chodzenia, niesamowicie płynny (porównywany do szybowania nad ziemią). W czasie jego wykonywania konie regularnie i rytmicznie poruszają głową, strzygąc przy tym uszami, które swoim ruchem akompaniują ruchom nóg. Niektóre konie są znane z tego, że podczas biegu trzaskają zębami w takt kłusa. Jest to jednak męczący chód, zarówno dla jeźdźca jak i dla konia.
Tennessee Walking Horse są znane także ze swoich dwóch innych chodów - "flat-foot walk" (z ang.), który jest wolny i pewny, oraz kenter, subtelny galop, podczas którego można odczuć charakterystyczne kołysanie. Jest on sprężysty, rytmiczny i pełen gracji. Wszystkie te trzy chody są dla jeźdźca wygodne i łatwe do wykonania, (jeżeli jazdę na koniu można nazwać wykonywaniem chodów. Ta rasa koni była wykorzystywana do lekkich prac na farmie, oraz do jazdy wierzchem. Stała się bardzo popularna na Południowych plantacjach, gdzie nazywano je Plantation Walkers. Właściciele tych ziem potrzebowali koni z wygodnym chodem, aby mogły przenosić ich przez wiele mil w celu skontrolowania swoich pól. Używali je także doktorzy podróżujący od miasta do miasta, większość życia spędzając na grzbiecie konia oraz pastorzy, również odwiedzający różne miasta i kościoły.

Pierwszym ogierem, który został wybrany na głównego ogiera rozpłodowego był zarejestrowany w 1935 roku koń Allan. Przodkowie tego karego konia były mieszanką Morganów i rasy Hambleton, która znajduje się w spisie ras standardowych dla Ameryki. Uważano, że nie byłoby lepszego konia do krycia, niż właśnie Allan. Dał najlepszą część siebie, aby rasa Tennessee mogła odpowiednio się rozwinąć. W Tennessee woda przepływa przez wapienne skały, a sól jest bogata w minerały, więc wyrastająca trawa jest pełna składników odżywczych. Nadała ona tym koniom odporność na wszelkie choroby.
Typowy koń Tennessee jest czuły, inteligentny i łagodny. Występuje we wszystkich kombinacjach kolorów, w tym: gniady, kary, kasztanowy, dereszowaty, palomino, siwy i całkowicie biały. Maja długie szyje, stosunkowo krótki tułów, dobrze zbudowany zad, oraz szczupłe, ale mocne nogi.