Hodowla koni zimnokrwistych cieszy się w naszym kraju dużą popularnością. Posiadamy największą liczbę koni, jak również najwięcej jest ich wpisanych do ksiąg stadnych. Hodowane w Polsce konie zimnokrwiste są bardzo skonsolidowane pod względem etnicznym i genetycznym. W Polsce istnieje 5 regionalnych ras koni zimnokrwistych. Różnią się w zależności od regionu i szczepu wyjściowego:
Konie sokólskie - hodowane są w powiecie sokólskim województwa podlaskiego oraz w jego okolicy. Powstały one z długotrwałego krzyżowania miejscowego konia prymitywnego z rasami zimnokrwistymi, a przede wszystkim z mniejszą odmianą ardenów, belgów i bretonów. Szczególnie duży wpływ na uformowanie się tego typu wywarł ogier bretoński – 321 Upas Jarboter, urodzony w 1920 roku, sprowadzony z Francji w końcu 1922 roku, a stacjonowany w Janowie Podlaskim. Nazwa pochodzi od miasta Sokółka, wokół którego (również w okolicach Dąbrowy Białostockiej, Moniek i Augustowa) znajduje się główny ośrodek hodowli tych koni. Konia sokólskiego nazywa się też niekiedy białostockim. Koń sokólski jest średniego wzrostu, jest krępy, szeroki, głęboki na krótkiej nodze i jak na mieszkańca zimnokrwistego – stosunkowo suchy i ruchliwy. Pogłowie w terenie nie jest jeszcze wyrównane, niemniej jednak typ stopniowo ustala się. Od ras zimnokrwistych koń sokólski wziął niektóre dodatnie cechy jak: sporą masę ciała, duża siłę pociągową, gruba skórę, wczesność dojrzewania i spokojny temperament. Od przodków natomiast krajowych ma: zdrowie, niewybredność, wytrwałość, większą suchość niż to jest właściwe koniom zimnokrwistym i zdolność do swobodnego poruszania się kłusem. Wymiary konia sokólskiego wynoszą: wzrost 150-160 cm, obwód klatki piersiowej 185-200 cm, i obwód w nadpęciu 21-24 cm, waga żywa 500-680 kg. Maść kasztanowa lub gniada, rzadziej dereszowata i kara. Dość gruba skóra, mięsista, szeroka i dostatecznie głęboka kłoda, mało wydatny kłąb, lekko łęgowata linia grzbietu, dobre umięśnienie, często „rozłupany” zad, nogi znacznie chudsze i mniej owłosione. Spokojny i łatwy z zaprzęgu, dostatecznie wytrzymały, zdolny do pracy w kłusie i obdarzony znaczną siłą – koń sokólski jest ceniony zarówno w rolnictwie, transporcie i do wykorzystania w agroturystyce. Wykupywane są też w dużych ilościach do innych dzielnic Polski, a także wywożone są za granice. Żaden okręg w Polsce nie produkuje tyle koni na sprzedaż co powiat sokólski i sąsiadujące. Zasięg wpływów hodowlanych konia sokólskiego rozszerza się stopniowo na okoliczne powiaty; prowadzi się też aukcje stałego ujednostajniania tego typu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz