Koń litewski

Na Litwie hodowano lokalnego konia zimnokrwistego od wieków. Dawniej był używany do pracy na roli i w transporcie. Wraz ze spadkiem zapotrzebowania na te konie robocze, koń litewski stał się lżejszy. Pewne typy pociągowe pozostały, ale wyhodowano dwie nowe sekcje. Jedna, zwana zaprzęgową, powstała początkowo przez introdukcję krwi rasy Norfolk Roadster i anglo-normandzkiej, a następnie domieszki ras oldenburskiej i hanowerskiej. Całkiem niedawno niektóre okazy typu zaprzęgowego zostały skrzyżowane z ogierami rasy arabskiej, pełnej krwi angielskiej i hanowerskiej. Pozwoliło to na wyhodowanie koni wierzchowych o wielkim talencie do skoków i wyścigów. Konie rasy litewskiej różnią się znacznie między sobą i są uważane na terenie byłego ZSRR za konie ogólnego przeznaczenia. W zależności od typu, który reprezentują, i miejsca, gdzie się znajdują, wykonują prace pociągowe, zaprzęgowe lub są używane do jazdy wierzchem. Są popularne wśród farmerów i jeźdźców z powodu niezwykłej wytrzymałości i siły. Zarówno masa, kościstość, ramy i wysokość są zmienne w szerokim zakresie, ale przeważnie te konie mają duże głowy, o garbonosym profilu i dużych oczach. Szyja jest zaopatrzona w delikatny grzebień i dość długa (dłuższa u typu sportowego). Kłoda jest krępa, a klatka piersiowa głęboka i szeroka, zad zaokrąglony i muskularny. Nogi są długie i zaopatrzone w słabe szczotki. Zarówno grzywa, jak i ogon są bardzo gęste.
Cechy:
Wysokość: 163-168 cm
Maść: najczęściej kara, ale także karogniada, gniada i kasztanowata
Pochodzenie: Litwa