Koń północnoszwedzki wywodzi sięz dawnych czasów i jest blisko spokrewniony ze swym sąsiadem, døle z Norwegii. W przeszłości zdarzały się liczne krzyżówki i dopiero po założeniu stowarzyszenia hodowców pod koniec XIX w. wyprodukowano bardziej ustalony typ. Użyto ogierów rasy døle z Norwegii i na początku XX w. wprowadzono rygorystyczne próby dzielności dla szczepu hodowlanego. Koń północnoszwedzki jest posłuszny, mocny, ekonomiczny w żywieniu i bardzo aktywny. Podobnie jak dole, jest dobrym kłusakiem i jest wykorzystywany przez farmerów do ściągania z lasu pni ściętych drzew oraz do różnych celów w armii szwedzkiej. Koń północnoszwedzki jest przysadzisty, z dużą głową i długimi uszami. Szyję ma krótką i grubą, łopatkę skośną, klatkę piersiową głęboką, grzbiet długi. Zad ma okrągły, spadzisty. Nogi krótkie z grubym nadpęciem. Zarówno grzywa jak i ogon są obfite.
Cechy:
Wysokość: 155-160 cm
Maść: Jakakolwiek, ale jednolita
Pochodzenie: Szwecja
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz