Przekrój Nowoczesny koń sportowy średniego kalibru, z wyglądu podobny do niemieckich sportowych koni gorącokrwistych. Niektóre osobniki mają masywną głowę. Szyja długa, dobrze uformowana. Łopatki idealne dla potrzeb sportu jeździeckiego. Grzbiet silny. Dobra głębokość i szerokość klatki piersiowej, Doskonale umięśniony zad. Solidne kończyny. Kopyta duże, o dość miękkim rogu. Szczotek pęcinowych brak. Mechanika ruchu dobra, skoczność wspaniała. Krzepki Tuigpaard (koń zaprzęgowy) przypomina jeszcze bardzo karoseria starego typu i ma wysoką akcję kończyn, Często występujące umaszczenia to kasztanowate, gniade i siwe. Wysokość w kłębie 165-175 cm.
Historia Rasa ta miała kilka odmian m.in. wierzchową i zaprzęgową. Obydwie odmiany wywodzą się od ciężkich, średnio dużych koni roboczych, których dzielność doskonalono przez dolew krwi szlachetnej, głównie pełnej angielskiej. Rasy wyjściowe, groninger i gelderlander są w niewielkiej liczbie nadal hodowane. W latach 60. zastosowano liczne ogiery pełnej krwi i holsztyńskie oraz kilka Selle Francais. Związek hodowców holenderskich koni gorącokrwistych liczy około 25 000 członków i prowadzi ostrą kontrolę wartości użytkowej zwierząt. Klacze i ogiery przechodzą kilkustopniową ocenę, także na podstawie potomstwa. W wyniku hodowli w kierunku dzielności wierzchowej rasę tę zalicza się do czołówki sportu międzynarodowego, zwłaszcza w skokach przez przeszkody.
Koń hodowany jest głównie w Holandii i Belgii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz