Sławna rasa pochodząca z Danii, z rejonu Jutlandii, skąd otrzymała nazwę. Uważa się ją za bardzo starą, pewne typy zostały przywiezione do Anglii przez wikingów w IX i X w. Brytyjska rasa Suffolk Punch jest do niej bardzo podobna, co sugeruje wspólne pochodzenie. W okresie średniowiecza duńskie ciężkie konie zyskały sławę jako konie wojskowe. Wiele z nich zostało wyeksportowanych, gdyż ze względu na zwinność i siłę stanowiły stanowiły świetne wierchowce dla zakutych w zbroje rycerzy. Na współczesnego jutlanda duży wpływ miały rasy brytyjskie. W celu uczynienia go lżejszym, zaimportowano konie rasy Yorkshire Coach i kliwlendzkiej. Jednak najwięszy wpływ wywarł ogier o imieniu Oppenheim LXII zaimportowany do Danii w 1860 r. Jedni uważają, że był przedstawicielem rasy szajr, a inni, że suffolk; współcześni eksperci natomiast sądzą, że był po prostu krzyżówką obu tych ras. Jest on przodkiem wszystkich przedstawicieli rasy jutlnadzkiej. Rozróżniamy dwie ważne linie, wywodzące się od Oppenheima: linia Fjando i linia Dux. Duńscy farmerzy mają długą tradycję w hodowli koni. Używają metod selekcji, które doprowadziły do wyhodowania wysokiej klasy konia pociągowego, nadającego się do polepszenia ras koni zimnokrwistych w innych krajach i pełnienia roli szczepu. Koń jutlandzki odznacza się zdumiewającą masą jak na swój wzrost. Głowę ma pospolitą, o długich uszach, osadzoną na krótkiej i grubej szyi. Klatkę piersiową ma szeroką i głęboką, a zad muskularny i okrągły. Nogi konia jutlandzkiego są krótkie, z ogromnym nadpęciem i obfitymi, miękkimi szczotkami. Koń jutlandzki jest łagodnym, mocnym, średniej wielkości koniem. Ciągle jest używany na duńskich polach i w transporcie.
Cechy:
Wysokość: 155-163 cm
Maść: najczęśćiej kasztanowata, ale także gniada i dereszowata
Pochodzenie: Dania (Jutlandia)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz