Rasa ta została wypracowana w zachodniej części Rosji głównie na podstawie belgijskich ciężkich koni, które importowano począwszy od 1850 r. Użyto także kilka mniejszych ras, ale w niewielkich ilościach. Do nich należą: perszeron, arden i suffolk, do spółki z kilkoma rodzimymi okazami. W wyniku krzyżowania otrzymano lżejszą, mniejszą i energiczniejszą wersję konia belgijskiego. Oficjalnie został uznany za rasę w 1952 r. Koń ten wcześnie dojrzewa i jest powszechnie używany do prac transportowych. Średniej wielkości głowę ma osadzoną na muskularnej szyi. Tułów ma szeroki, lecz grzbiet czasami słaby. Lędźwie są proste, zad ścięty. Nogi mocne, ale nie mają grubego nadpęcia.
Cechy:
Wysokość: 157-160 cm
Maść: kasztanowata i dereszowata, a czasem gniada
Pochodzenie: Rosja
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz